به نقل از «تابناک»

رنبه ایران در میان ۲۰ اقتصاد بزرگ جهان تا سال ۲۰۵۰

تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۹۲۷۲۶

به گزارش «تابناک» به نقل از اقتصاد نیوز، در سال ۲۰۱۷، PwC گزارشی با عنوان جهان در سال ۲۰۵۰ منتشر کرد که شامل پیش‌بینی‌هایی در مورد چگونگی شکل‌گیری نظم اقتصادی جهان در سه دهه آتی است.

انتظار می رود اقتصاد جهانی تا سال ۲۰۵۰، ۱۳۰ درصد رشد کند و چین حدود ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه در اختیار خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هند احتمالاً از ایالات متحده که در حال حاضر بزرگترین اقتصاد جهان است، پیشی خواهد گرفت. پیش بینی می شود سهم اتحادیه اروپا از تولید ناخالص داخلی جهان به زیر ۱۰ درصد کاهش یابد.

پیش‌بینی می‌شود که هفت اقتصادهای نوظهور یا E۷ تقریبا دو برابر سریع‌تر از اقتصادهای پیشرفته G۷ رشد کنند که دلیل آن رشد منفی ۳/۰ ٪ (به طور متوسط سالانه) جمعیت در سن کار اقتصادهای G۷ بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۵۰ است. اگر این اتفاق بیفتد،

با توجه به اینکه در سال ۱۹۹۵، اندازه اقتصاد E۷ نصف اقتصاد کشورهای G۷ بود، تغییری اساسی در قدرت اقتصادی جهانی خواهد بود.

همه این پیش‌بینی‌ها همان چیزی را که تحلیل‌گران مدت‌ها گفته بودند، تکرار می‌کنند -این قرن، قرن قاره آسیا خواهد بود.

شرکت ها همیشه نقش کلیدی در شکوفایی اقتصادی هر کشوری داشته اند.

گزارش موسسه جهانی مک کینزی تاکید کرد که بخش تجاری ۷۲ درصد از کل سهم تولید ناخالص داخلی کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) را به خود اختصاص داده است.

این بخش شامل ایالات متحده می شود، جایی که در سال ۲۰۱۷، ۱۴ تریلیون دلار از مجموع تولید ناخالص داخلی ۲۰ تریلیون دلاری آن از بخش شرکت ها تامین می شد.

درآمد ۳۹۴ میلیارد دلاری شرکت اپل در سال ۲۰۲۲، بالاتر از تولید ناخالص داخلی اکثر اقتصادهای جهان بود و بیش از ۵/۱ درصد از تولید ناخالص داخلی اسمی ایالات متحده به میزان ۲۵ تریلیون دلار را به خود اختصاص داد.

طی چند دهه اخیر، تعدادی از شرکت های بزرگ مانند شرکت اپل، مایکروسافت و شرکت آلفابت، شروع به انتقال فعالیت های خود به کشورهای آسیایی کرده اند. نه تنها به دلیل نیروی کار ارزان و ماهر، بلکه به دلیل فرصت های گسترده ای که اندازه بازار در آسیا ارائه می دهد.

این قاره بیش از نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده است و بانک جهانی ۸۰ درصد از اقتصادهای در حال توسعه آسیا را به عنوان اقتصادهای با درآمد متوسط و ۶/۱۵ درصد را به عنوان اقتصادهای با درآمد بالا طبقه بندی می‌کند.

چین بزرگترین اقتصاد آسیا است و طبق پیش بینی PwC تا سال ۲۰۵۰ بزرگترین اقتصاد جهان خواهد شد. امروزه ۹۵ درصد از آیفون ها، آیپدها و مک بوک های شرکت اپل در چین تولید می شوند.

این کشور همچنین منبع حدود ۲۰ درصد از درآمد شرکت در سال ۲۰۲۲ (۷۴ میلیارد دلار) بود. شرکت اپل نیز در حال نفوذ در هند است. در اوایل سال جاری، تیم کوک اولین فروشگاه خرده فروشی این غول فناوری را در کشور در بمبئی افتتاح کرد.

شرکت مایکروسافت نیز سرمایه گذاری های خود را در آسیا افزایش داده است.

این شرکت در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که در حال راه اندازی یک مرکز داده در اندونزی است که احتمالاً درآمد آن را بیش از ۶ میلیارد دلار افزایش می دهد. شرکت مایکروسافت همچنین انتظار دارد که مجموعه خدمات ابری خود ۳۹ میلیارد دلار به اقتصاد امارات متحده عربی اضافه کند.

شرکت گوگل، زیرمجموعه هلدینگ آلفابت، همچنین قصد دارد تا سال ۲۰۲۴ یک مرکز داده جدید در ژاپن، نزدیک توکیو، به ارزش ۶۹۰ میلیون دلار باز کند.

به علاوه، در سال ۲۰۱۸، ۵۵۰ میلیون دلار در شرکت جی.دی.دات کام (JD.com)، شرکت تجارت الکترونیک چینی مستقر در هنگ کنگ، سرمایه گذاری کرد تا حضور خود را در بازارهای آسیایی گسترش دهد.

شرکت های آسیایی خود سالانه ۱۹ تریلیون دلار به اقتصاد جهانی کمک می کنند.

در ژوئن ۲۰۲۳، شرکت مشاوره ارزشیابی برندهای پیشرو برند فایننس، گروه تاتا هند را در میان بزرگترین شرکت های جهان قرار داد.

شرکت چندملیتی صنایع ریلاینس از هلدینگ علی‌بابا، بی‌ام‌دبلیو، نستله، پروکتر اَند گَمبل و سونی در فهرست بزرگ‌ترین شرکت‌های دولتی جهان در سال ۲۰۰۰ فوربس پیشی گرفت.

شرکت صنایع نیم‌رسانای تایوان (TSMC)۶۰ درصد از تولید سالانه صنعت ریخته گری جهانی را به خود اختصاص می دهد.

هلدینگ علی‌بابا یکی از بزرگترین شرکت های تجارت الکترونیک در جهان است و سهم عمده ای در بازارهای عمده فروشی و خرده فروشی چین دارد.

یکی دیگر از شرکت های بزرگ خودروساز ژاپنی، تویوتا موتور است. سهم خوب ۵/۱۱ درصدی از تولید در صنعت جهانی خودرو را به خود اختصاص داده است.

با این اوصاف، باید به فهرست بزرگترین اقتصادهای جهان تا اواسط قرن بیست و یکم نگاهی بیندازیم.

روش شناسی

این مقاله بر اساس پیش بینی های شرکت PwC، اقتصادهای برتر جهان را تا اواسط قرن بیست و یکم رتبه بندی کرده است.

به منظور بررسی فضای ذهنی بهتر، همچنین به پیش‌بینی‌های گروه گلدمن ساکس برای پیش بینی بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان در سال‌های ۲۰۵۰ و ۲۰۷۵ اشاره کردیم.

این موارد مربوط به آلمان، ژاپن و بریتانیا است که در سال ۲۰۵۰ از برزیل پیشی گرفته و همچنین از هند بالاتر از آمریکا برخوردار است.

به عنوان یک تساوی، ما به بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی که گزارشی را در سال ۲۰۰۹ در مورد چگونگی وضعیت اقتصادهای گروه ۲۰ در سال ۲۰۵۰ منتشر کرد. تخمین‌های آنها به پیش بینی های شرکت PwC نزدیک‌تر بود، بنابراین، ما با رتبه‌بندی شرکت PwC برای این مقاله پیش رفتیم.

بیایید به فهرست بزرگترین اقتصادهای جهان تا سال ۲۰۵۰ برویم.

۲۰. ویتنام

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۳۴/۳ تریلیون دلار

انتظار می‌رود ویتنام در بین سه اقتصاد سریع‌الرشد جهان بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۵۰ باشد. پیش‌بینی می‌شود اقتصاد این کشور به طور متوسط سالانه ۲/۵ درصد رشد کند که این امکان را برای آن فراهم می‌کند که ۱۲ رتبه صعود کند و بیستمین اقتصاد بزرگ جهان شود. در سال ۲۰۵۰. ویتنام یکی از کشورهایی است که از تغییر زنجیره تامین ایالات متحده در بحبوحه جنگ اقتصادی ایالات متحده و چین سود خواهد برد.

۱۹. فیلیپین

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۳۴/۳ تریلیون دلار

پیش‌بینی‌های شرکت PwC رشد تولید ناخالص داخلی فیلیپین را تا سال ۲۰۵۰ به طور متوسط ۳/۴ درصد برآورد کرده است و در سال ۲۰۲۳، رشد ۳/۶ درصدی برای آن پیش‌بینی می‌شود. بر اساس گزارش بانک توسعه آسیایی، این کشور در مسیر تبدیل شدن به یک اقتصاد با درآمد متوسط بالا قرار دارد.

۱۸. کره جنوبی

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۵۴/۳ تریلیون دلار

کره جنوبی در حال حاضر چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و سیزدهمین اقتصاد بزرگ در جهان است. با این حال، انتظار می‌رود که سهم این کشور از تولید ناخالص داخلی جهانی در دهه‌های آینده به دلیل کاهش جمعیت در سن کار کاهش یابد، و با توجه به اینکه محرک‌های جدید اقتصاد جهانی در مرکز قرار می‌گیرند.

۱۷. ایران

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۹۰/۳ تریلیون دلار

علیرغم اینکه ایران به شدت تحت تاثیر تحریم های غرب قرار گرفته و یکی از ضعیف ترین ارزهای جهان را دارد، در فهرست ۲۰ اقتصاد بزرگ آسیا قرار گرفت. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ در بین ۲۰ اقتصاد بزرگ جهان نیز قرار گیرد.

۱۶. پاکستان

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۲۴/۴ تریلیون دلار

پاکستان پنجمین کشور پرجمعیت جهان است و دارای جمعیت قابل توجهی از جوانان است که نیروی محرکه اقتصاد آن است. با وجود چالش های اقتصادی اخیر، PwC پیش بینی می کند که این کشور تا سال ۲۰۵۰ در بین ۲۰ اقتصاد بزرگ جهان قرار گیرد. گزارشی که شرکت گلدمن ساکس در دسامبر ۲۰۲۲ منتشر کرد، پاکستان را ششمین اقتصاد بزرگ جهان تا سال ۲۰۷۵ دانست.

۱۵. مصر

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۳۳/۴ تریلیون دلار

پیش بینی می شود که مصر تا سال ۲۰۵۰ از کشورهایی مانند کانادا و ایتالیا بر پایه برابری قدرت خرید پیشی بگیرد و پانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان باشد. در حال حاضر، رتبه ۳۲ را در بین ۵۰ اقتصاد بزرگ جهان در سال ۲۰۲۳ دارد.

۱۴. نیجریه

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۳۵/۴ تریلیون دلار

نیجریه ثروتمندترین کشور آفریقا است و دارای بزرگترین ذخایر گاز در این قاره است. طبق پیش بینی شرکت PwC، نیجریه در صورتی که بتواند نهادهای ملی را تقویت کند، زیرساخت های کشور را توسعه دهد و اقتصاد خود را متنوع کند، این ظرفیت را دارد که به چهاردهمین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود.

۱۳. عربستان سعودی

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۶۹/۴ تریلیون دلار

عربستان سعودی ششمین اقتصاد بزرگ آسیا است. این کشور یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت در جهان است و یکی از اعضای موسس اوپک است. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ سیزدهمین اقتصاد بزرگ جهان باشد.

۱۲. فرانسه

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۷۱/۴ تریلیون دلار

فرانسه تا سال ۲۰۵۰ از فهرست ۱۰ اقتصاد بزرگ جهان خارج خواهد شد. اقتصاد فرانسه همچنان قوی خواهد ماند، اما با سرعتی که برخی از اقتصادهای پیشرفته دیگر رشد خواهند کرد، رشد نخواهد کرد.

۱۱. ترکیه

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۱۸/۵ تریلیون دلار

پول ترکیه از سال ۲۰۲۱ به شدت در برابر دلار آمریکا ارزش خود را به شدت از دست داده است، اما به طور کلی اقتصادی قوی و در مسیر رشد دارد. تولید ناخالص داخلی در سال گذشته بیش از ۵ درصد رشد کرد. شرکت PwC پیش بینی کرده است که اقتصاد ترکیه تا سال ۲۰۵۰ یازدهمین اقتصاد بزرگ جهان باشد.

۱۰. بریتانیا

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۳۷/۵ تریلیون دلار

دومین اقتصاد بزرگ اروپا، بریتانیا، تا سال ۲۰۵۰ به رتبه دهم سقوط خواهد کرد. با این حال، علیرغم قضیه برگزیت، PwC پیش بینی می کند که به دلیل سهم بزرگی از جمعیت در سن کار در مقایسه با برخی از کشورهای دیگر، می تواند سریعتر از بسیاری از کشورهای اروپایی دیگر رشد کند.

۹. آلمان

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده برابری قدرت خرید ۱۴/۶ تریلیون دلار

طبق گزارش PwC، آلمان یکی از کشورهایی خواهد بود که جمعیت آن تا سال ۲۰۵۰ کاهش خواهد یافت. همچنین پیش بینی می شود نرخ سرمایه گذاری به عنوان درصد تولید ناخالص داخلی در آلمان در اوایل سال ۲۰۲۵ از ۲۲ درصد در سال ۲۰۱۶ به ۲۰ درصد کاهش یابد. این کشور تا سال ۲۰۵۰ نهمین اقتصاد بزرگ جهان خواهد بود.

۸. ژاپن

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده برابری قدرت خرید ۷۸/۶ تریلیون دلار

ژاپن با تولید ناخالص داخلی ۵/۴ تریلیون دلاری در سال ۲۰۲۲ دومین اقتصاد بزرگ آسیا و سومین اقتصاد بزرگ در آسیا و سومین اقتصاد بزرگ جهان است. دفتر مرکزی شرکت تویوتا موتور در شهر تویوتا، آیچی، ژاپن قرار دارد.

۷. مکزیک

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده برابری قدرت خرید ۸۶/۶ تریلیون دلار

مکزیک یکی از بزرگترین صادرکنندگان در منطقه آمریکای لاتین است. این کشور در حال حاضر تولید ناخالص داخلی نزدیک به ۵/۱ تریلیون دلار دارد. پیش‌بینی می‌شود که در سال‌های آتی یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد باشد و سهم قابل‌توجهی از زنجیره‌های تامین ایالات متحده را دریافت کند که به وطن خود، ایالات متحده، نزدیک‌تر می‌شوند. مکزیک تا سال ۲۰۵۰ هفتمین اقتصاد بزرگ جهان خواهد بود.

۶. روسیه

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۱۳/۷ تریلیون دلار

روسیه، با ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی خود، تا سال ۲۰۵۰ همچنان در میان ده اقتصاد بزرگ جهان باقی خواهد ماند. وضعیتی که در حال حاضر همچنان از آن برخوردار است. در سال ۲۰۵۰، روسیه با تولید ناخالص داخلی ۱۳/۷ تریلیون دلاری، ششمین اقتصاد بزرگ جهان است.

۵. برزیل

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۵۴/۷ تریلیون دلار

برزیل در سال ۲۰۵۰ پنجمین اقتصاد بزرگ جهان خواهد بود که از آلمان، ژاپن و بریتانیا گذشته است. بخش اعظم رشد آن ناشی از ثروت آن در منابع طبیعی و جمعیت جوان خواهد بود.

۴. اندونزی

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۵۰/۱۰ تریلیون دلار

اندونزی یکی از پرجمعیت ترین کشورهای جهان است. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰، چهارمین اقتصاد بزرگ جهان باشد. در حال حاضر، این کشور شانزدهمین اقتصاد بزرگ در جهان، و بزرگترین اقتصاد در جنوب شرقی آسیا است.

۳. ایالات متحده آمریکا

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۱۰/۳۴ تریلیون دلار

ایالات متحده نه تنها بزرگترین اقتصاد جهان است، بلکه قدرتمندترین کشور جهان نیز می باشد. علاوه بر این، دلار آمریکا در بین قوی‌ترین ارزهای جهان رتبه اول را دارد و دلار آمریکا جایگاه خود را به عنوان ارز ذخیره جهانی حفظ کرده است. قرن بیستم را قرن آمریکایی نامیده اند. با این حال، تا سال ۲۰۵۰، سلطه اقتصادی این کشور ممکن است پایدار نباشد. طبق پیش‌بینی PwC، ایالات متحده، پشت سر چین و هند، مقام اول را از دست دهد و به رتبه سومین اقتصاد بزرگ جهان در سال ۲۰۵۰ سقوط خواهد کرد.

۲. هند

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۱۳/۴۴ تریلیون دلار

PwC پیش بینی کرده است که هند تا سال ۲۰۵۰ از ایالات متحده پیشی بگیرد و به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۲ از اقتصاد ژاپن پیشی بگیرد. هند در حال حاضر قطبی اقتصادی است که با چین برای برتری منطقه ای در آسیا رقابت می کند و در سال ۲۰۵۰ نقش جهانی بیشتری خواهد داشت.

۱. چین

تولید ناخالص داخلی پیش بینی شده بر مبنای برابری قدرت خرید سرانه ۵۰/۵۸ تریلیون دلار

طبق پیش بینی های شرکت PwC در گزارشی با عنوان جهان در سال ۲۰۵۰، چین تا سال این سال بزرگترین اقتصاد جهان خواهد بود و حداقل ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را در اختیار خواهد داشت. چین در حال حاضر بزرگترین اقتصاد آسیا و دومین اقتصاد بزرگ جهان پس از ایالات متحده است. این کشور در سه دهه گذشته پیشرفت اقتصادی شگفت انگیزی داشته است و به خوبی در مسیر شکل دادن به نظم اقتصادی جهانی در سال ۲۰۵۰ است. در حال حاضر حدود هشت کشور تجارت با یوان چین را به جای دلار آمریکا آغاز کرده اند یا در نظر دارند آن را عملی کنند.

منبع: تابناک

کلیدواژه: سازمان همکاری شانگهای خانه اندیشمندان علوم انسانی میثم لطیفی اقتصادهای جهان اقتصادهای بزرگ جهان کشورهای جهان سازمان همکاری شانگهای خانه اندیشمندان علوم انسانی میثم لطیفی تولید ناخالص داخلی جهان پیش بینی می شود تا سال اقتصاد بزرگ جهان بزرگترین اقتصاد جهان دومین اقتصاد بزرگ اقتصاد بزرگ آسیا خود اختصاص ترین اقتصادهای اقتصادهای جهان ۳ تریلیون دلار ۲۰ اقتصاد بزرگ ۴ تریلیون دلار جهان خواهد درصد از تولید ایالات متحده میلیارد دلار طبق پیش بینی دلار آمریکا حال حاضر تا سال ۲۰۵۰ پیش بینی ها سال ۲۰۵۰ جهان در سال سال ۲۰۵۰ شرکت اپل ۲۰ درصد شرکت ها ۵ درصد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۹۲۷۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تیغ شدت مصرف انرژی روی گلوی اقتصاد ایران

بررسی روند شدت مصرف انرژی در ایران و جهان طی ۳۰ سال گذشته نشان می‌دهد درحالی که جهان به سمت کاهش شدت مصرف انرژی حرکت کرده، این مسیر در ایران بالعکس طی شده و بر خلاف جهان، به سمت افزایش شدت مصرف انرژی حرکت کرده‌ایم. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اقتصاد روبه‌توسعه ایران یک پاشنه آشیل بزرگ دارد و آن هم "شدت مصرف انرژی" است. شدت بالای مصرف انرژی در ایران، فقط به‌معنای این نیست که ایرانی‌ها مردمی مُسرف هستند، بلکه بیشتر نشان‌دهنده این است که ساختار فعلی حاکم بر توزیع و مصرف انرژی در ایران، ساختار ناکارآمدی است که منجر شده بیش از نیاز طبیعی هر فرد، انرژی مصرف شود و عمده مصارف انرژی کشور در بخش غیرمولد باشد.

در ایران روزانه بر اساس ارزش حرارتی، به طور متوسط معادل 7 میلیون بشکه انرژی مصرف می‌کنیم و درحالی‌که چهارمین مصرف کننده گاز جهان و دوازدهمین مصرف کننده نفت جهان هستیم و در مجموع مصارف نفت و گاز ششمین رتبه مصرفی را در جهان داریم، اقتصاد ما اقتصاد بیست و پنجم جهان است. این آمار به‌معنای این است که انرژی را به‌حجم بسیار زیاد مصرف می‌کنیم اما این مصارف بالا، نقشی در رشد اقتصادی کشور ندارد.

ایران با داشتن بیشترین ذخایر نفت و گاز جهان، توانمندی مبتنی بر دانش روز در صنعت برق و گاز، وجود زیرساخـت‌های منحصربه‌فرد در انتقال و توزیع برق و گاز و نیروی توانمند انسانی باید از "انرژی" به عنوان یک نقطه قوت در معادلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور منتفع شود، اما اکنون دچار ناترازی در بخش‌های مختلف مرتبط با انرژی هستیم و به‌عبارتی "انرژی" به جای نقطه قوت، به‌نقطه ضعف کشور تبدیل شده است.

شدت بالای مصرف انرژی که شامل مصارف بیش‌از نیاز در بخش‌های غیرمولد و مصارف غیربهینه در بخش‌های مولد است، دلیل تبدیل شدن "انرژی" به نقطه ضعف کشور به‌جای اتکای اقتصاد به "انرژی" به عنوان نقطه قوت است.

بررسی روند شدت مصرف انرژی در ایران و جهان در طی 30 سال نشان می‌دهد درحالی که جهان به سمت کاهش شدت مصرف انرژی حرکت کرده، این مسیر در ایران بالعکس طی شده و بر خلاف جهان، به سمت افزایش شدت مصرف انرژی حرکت کرده‌ایم.

همانطور که در نمودار بالا مشخص است، شدت مصرف انرژی در ایران در 30 سال اخیر رشدی 85درصدی داشته است؛ درحالی که متوسط شدت مصرف انرژی در همین مدت در جهان کاهشی بوده است.

در سال 1389 مصوب شد که شدت مصرف انرژی کشور در برنامه پنجم توسعه 50درصد کاهش یابد و بعد از عدم تحقق این امر، همین تکلیف برای برنامه ششم توسعه مشخص شد که آن هم محقق نشد.

از دلایل عدم تحقق کاهش شدت مصرف انرژی، با وجود طرح‌ها و برنامه‌های متعددی که تدوین و اجرایی شده، "ارزان‌بودن انرژی" در ایران است. حامل‌های انرژی امروزه مهمترین فاکتور اقتصادی هر جامعه‌ای محسوب می‌شوند و در کشورهای مختلف جهان، از همسایگان آسیایی ما تا کشورهای اروپایی و امریکایی، حامل‌های انرژی به‌گونه‌ای قیمت‌گذاری شده که مصرف کننده چه در خانه‌ها و چه در بخش‌های تجاری و صنعتی، "بهینه‌سازی مصرف" را در اولویت خود قرار می‌دهد.

در ایران اما ارزان‌بودن انرژی موجب شده در هیچ‌کدام از بخش‌های مصرفی، چه در نگاه مردم در خانه‌ها و چه در بخش صنعت و ... "بهینه‌سازی مصرف انرژی" و "ارتقای بهره‌وری در بخش انرژی" اولویت نداشته باشد.

اگر در پایان هر سال مطابق تورم اعلامی بانک مرکزی و یا مرکز آمار ایران، میزان انرژی‌بها نسبت به تعرفه‌های سالانه در سال بعد افزایش یابد، این به‌معنای ثابت ماندن تعرفه‌های انرژی است اما اگر مطابق با آنچه در یک دهه اخیر در ایران حاکم بوده، تعرفه‌ها برای سالهای متمادی بدون تغییر باقی بماند، بر اساس تورم دو رقمی که در جامعه وجود دارد، هر ساله سهم هزینه‌های انرژی در سبد خانوار در حال کاهش است و به‌عبارتی فاکتور مهم انرژی که مصارف بی‌رویه و غیربهینه، آن‌را به پاشنه آشیل اقتصاد کشور تبدیل کرده، سال‌به سال در ایران در حال ارزان‌تر شدن است.

انتهای پیام/